
نارنج میوه درختچهای از خانواده مرکبات است که موطن اصلی آن را چین میدانند. این میوه در قرون وسطی به عنوان دارویی توسط پزشکان عرب استفاده میشد.
در قرن شانزدهم میلادی ملکه ایتالیا به نام آناماری دنرولا، اولین بار از عطر گلهای آن به عنوان معطرکننده دستکشهایش استفاده کرد. از آن به بعد عطر آن به نام نرولی مشهور و استفاده از آن روز به روز بیشتر شد.
گلهای نارنج در ایران به نام بهار نارنج معروف است که بوی بسیار معطر و مطبوعی دارد.
قسمتهای مورد استفاده نارنج شامل آبمیوه، پوست میوه و گلهای آن است. میوهها دارای ترکیبات مختلفی از جمله املاح، ویتامینها، فلاونوییدها، اسیدهای گیاهی و اسانس و اثرات محرک هضم، ضدیبوست، انرژیزا، خلطآور، ضدسرفه، آرامبخش، رفع بدخوابی و تسکین شوک هستند.
آب نارنج به خصوص برای خروج خلطهای غلیظ و زردرنگ مفید است. در ضمن، آب نارنج نارس در بعضی خواص از نوع رسیده آن قویتر است. به همین دلیل از هر دو نوع رسیده و نارس استفاده میشود.
از دیگر اثرات آب نارنج میتوان به ضدسرطان، ضدحساسیت، آنتیاکسیدان، محافظ کبد، کاهنده قند، کلسترول خون، پایین آورنده پرفشاری خون، کاهش اسیداوریک و محرک سیستم ایمنی بدن اشاره کرد.